Przygody Ziomasa

Idę dalej...

Napotkałeś ślepą uliczkę. Możesz się rozglądać lub wrócić.

Rozglądam się...

Zauważasz prześwit pomiędzy kamieniami. Nie wyglądają na solidnie poukładane.

Próbuję je przesunąć.

Ledwo drgają. Chyba potrzebują większej siły do rozwalenia.

Rozglądam się za jakimiś pokemonami, które mogłyby mi pomóc.

Nic nie widzisz, ale wpadasz na pomysł by zaczepić hak o kamień i ciągnąć ile sił. Zauważasz jeszcze Gravelera w jednym z rozwidleń.

Staram się złapać Gravelera

Pokemon się buja, buja i nagle... TAK! Udało się złapać Gravelera.

Graveler #075

Ataki: Rock Blast; Rollout; Magnitude;
Płeć: ♂
Typ:

Po złapaniu pokemona wracasz do miejsca prześwitu kamieni...

Wyciągam linę z hakiem i uwalniam Gravelera. Zahaczyłem hak o szczelinę pomiędzy kamieniami i zaczęliśmy ciągnąć.

Udało wam się przedostać robiąc przy tym ogromny hałas, jakby wybuch...

Przechodzimy przez szczelinę, idziemy dalej.

Jesteś zdziwiony. Widzisz stół z zapaloną świeczką, a na nim leży kartka z długopisem. Trochę to nie normalne by w jaskini było takie coś...

Czytam kartę.

Na kartce czytasz z niewyrażnym pismem "Jesteśmy odkrywcami dalszych regionów doświadczeń. Dla niektórych demonami. Dla innych aniołami..." na drugiej stronie znowu widzisz "Stawisz czoła morzu ciemności... I wszystkiemu, w tym miejscu, co może zostać odkryte"

Biorę kartę. Może ktoś będzie wiedział o co chodzi w muzeum w Pewter. Idę dalej

Zasięg świeczki się kończy, a tobie zostały ostatnie dwie zapałki do oświetlenia drogi... Wracasz, czy idziesz dalej...

Zużywam zapałki i idę dalej.

Tunel się zwęża. Graveler musi wejść do pokeball'a ponieważ nie ma już miejsca. Po jakimś czasie drogi tracisz wszystkie zapałki. Masz wrażenie że ktoś oddycha Ci do ucha.

Rozglądam się zmrużając oczy.

Widzisz tylko drogę przed sobą. Zwężenie ustaje i się zaczyna rozszerzać. Nie widzisz tego, ale czujesz to ciałem.

Staram się tym nie przejmować. Idę dalej.

Nagle zaczynasz gdzieś spadać. Po chwili lotu wpadasz do wody. Było tam dosyć płytko, więc się trochę poobijałeś. Na szczęście było małe źródło światła obok patrzącego się na Ciebie człowieka w czerni. Stał nieruchomo i patrzył na Ciebie bez jakiejkolwiek reakcji...